Jeśli postanawiamy się przygarnąć szczeniaczka, tresurę powinno się zacząć jak najwcześniej, najpoprawniej między drugim a szóstym miesiącem życia, podczas gdy pies nie jest jeszcze obciążony niedobrymi nawykami, przyzwyczajeniami, ruchami instynktownymi, te bowiem zdecydowanie trudniej jest poprawiać, choć nie jest to naturalnie niemożliwe. Nauka szczeniąt – tak bardzo chętnych do nauki i chłonących wszelakie bodźce – odbywa się w większości wypadków w formie zajęć grupowych, swoistego psiego przedszkola, a potem szkoły, dzięki czemu psiaki poznają się z drugimi osobnikami w podobnym wieku – choć czasami bardzo różnymi, o różnym temperamencie – i nauczą się, jak z nimi współżyć, jak unikać spięć. Po prostu pojmują psi świat, w którym przyjdzie im się odtąd obracać. Z pewnością tresurze oddawane mogą być też psy starsze, przy czym w tym przypadku częściej sugeruje się szkolenie indywidualne (choć grupowe absolutnie nie jest wykluczone), dojrzały pies ma bowiem już swoje zwyczaje i niekiedy początkowo trudniej mu odnaleźć się w grupie treningowej.
Profesjonalnie przeprowadzone szkolenie pod okiem doświadczonego i wykwalifikowanego tresera to prosta droga do poczucia bezpieczeństwa zarówno dla nas jako właścicieli, jak i dla samego psiaka. Bardzo młody czy nieco starszy, w nowym miejscu pies nagle styka się z obcym otoczeniem, odmiennymi ludźmi i musi sobie z tym jakoś radzić.