Części bez pokryć. Części z metali kolorowych — miedzi, mosiądzu, brązu — często nie trzeba chronić za pomocą powłok galwanicznych. W normalnych warunkach środowiskowych na powierzchni tych metali tworzą się cienkie powierzchniowe warstwy tlenków, które chronią metal przed korozją wgłębną. Po wyprodukowaniu i końcowej obróbce mechanicznej trzeba te części odtłuścić i wytrawić albo poddać piaskowaniu (np. duże części). Po tych zabiegach części uzyskują piękny wygląd i żeby nie matowiały i nie zieleniały można je pokryć przezroczystym lakierem nitrocelulozowym.
Estetyczny, czysty wygląd utrzymuje się aż do czasu uszkodzenia powłoki ochronnej. Jednakże lepszym sposobem ochrony jest pasywacja części z miedzi i jej stopów.
Przygotowanie powierzchni do nałożenia powłoki.
Podstawowe technologiczne procesy przygotowawcze
Ażeby powłoka trwale przylegała do materiału części, a także żeby części zyskały właściwy, estetyczny wygląd, trzeba ich powierzchnię poddać starannej mechanicznej i chemicznej lub elektrochemicznej obróbce.
W czasie obróbki przygotowawczej z obrabianej części usuwa się błoto, kurz, zendrę, rdzę, oleje oraz inne tłuszcze i substancje, a także usuwa się defekty powierzchni takie jak pęcherze, pęknięcia, wgniecenia, wypukłości, nierówności, wygładza się, jeśli powierzchnia jest szorstka lub ma zadrapania. Powierzchnie po tych wstępnych obróbkach stają się równe, gładkie, matowe lub błyszczące.
W zależności od materiałów, wymiarów, konstrukcji, rodzaju nanoszonej powłoki, obrabiane części poddawane są różnego rodzaju zabiegom mechanicznym lub elektrochemicznym.