Tworząca się na częściach chromianowa warstwa ma złocistożółtą barwę z odcieniami innych barw. Wymiary części po chromianowaniu maleją nie więcej niż o 0,5 mikrona.
Fosforanowanie z następującym po nim nakładaniem powłoki z oleju mineralnego farby lub lakier u. Ten rodzaj powłoki stosuje się w przypadku części ze stali, pracujących na ścieranie, sprężynujących — pracujących przy wysokich obciążeniach mechanicznych, a także dla wielu stalowych i żeliwnych malowanych części w celu zwiększenia trwałości ich powłok lakierowych w wyniku uprzedniego fosforanowania.
Po fosforanowaniu na powierzchni części tworzy się warstewka o gąbczastej budowie, składająca się z fosforanów żelaza i manganu. Fosforanowana powierzchnia wytrzymuje nagrzewanie do ok. 900°C nie lutuje się, posiada własności elektroizolacyjne. Fosforanowane części zachowują własności hartowania, sprężystość i własności magnetyczne. Grubość warstwy fosforanowej wynosi 5-r-8 mikronów. Powłoka ma ciemnoszarą barwę. Fosforanowanie zapewnia niewielką antykorozyjność i z tego względu potrzebna jest dodatkowa powłoka (np. oleju).
Oksydowanie (czernienie i niebieszczenie) stalowych części aparatów, np. wałków, przekładni, sprężyn wykonuje się po ich obróbce mechanicznej i termicznej w celu stworzenia na nich powłoki ochronno-dekoracyjnej. Inne rodzaje powłok dla tych części nie nadają się, wskutek tego, że zmieniają wymiary wałków i przekładni, a w przypadku sprężyn pogarszają własności mechaniczne wskutek przenikania wodoru do metalu w czasie procesu galwanicznego.